Miewasz problemy w relacjach z innymi ludźmi lub kryzysy w związku? Masz wrażenie, że innym ludziom jest łatwiej nawiązywać relacje? Cierpisz na depresję, doświadczasz lęków, jesteś wciąż zestresowany i szukasz powodów swojego cierpienia? A może jesteś rodzicem i zastanawiasz się, jak wychowywać dziecko aby zapewnić mu prawidłowy rozwój emocjonalny?

Z tego artykułu dowiesz się czym jest przywiązanie, poznasz style przywiązania oraz odkryjesz jaki jest twój styl przywiązania. Dowiesz się także czy warto udać się do psychologa/psychoterapeuty oraz jakim być opiekunem dla swojego dziecka, aby wspomóc jego prawidłowy rozwój.

Czym jest przywiązanie wczesnodziecięce i jego wpływ na dalsze życie

Przywiązanie jest wzorcem początkowej relacji małego dziecka z opiekunem: matką lub ojcem. Odzwierciedleniem tego jest potrzeba bliskości oraz ochrony przed stresem czy rozłąką. Brytyjski psychoanalityk John Bowlby opracował teorię stylów więzi, która jest podstawą budowania relacji z innymi ludźmi.

To w jakim stylu będziemy przywiązywać się do osób w dorosłym życiu w znaczącym stopniu zależy od tego, w jakim stylu byliśmy przywiązani do pierwszego opiekuna-najczęściej matki -we wczesnym dzieciństwie. Relacje te są w przyszłości podstawą postrzegania siebie i innych, dobrego zdrowia psychicznego oraz budowania i utrzymywania związku z partnerem życiowym. Wiele ludzi nie zdaje sobie sprawy, że przyczyna zaburzeń emocjonalnych i niepowodzeń w związku, może być zakorzeniona we wczesnym dzieciństwie. Dlatego, jeśli borykasz się z problemami psychicznymi lub osobistymi wizyta u psychologa lub psychoterapeuty może być brakującym elementem potrzebnym do ich rozwiązania. Specjaliści – psychologowie, psychoterapeuci – potrafią pomóc pacjentowi w szczegółowym określeniu trudności i ustaleniu ich przyczyny oraz, gdy niezbędna jest psychoterapia -wyznaczeniu planu pomocy.

Centrum probalans oferuje skuteczną pomoc psychologa Warszawa

Style więzi i ich wpływ na dorosłe życie

Dzięki pracom Bowlby’ego udało się wyodrębnić następujące style więzi: więź ufna (do której zaliczamy bezpieczny styl przywiązania) oraz więź nieufna (zawierająca styl lękowo-ambiwalentny, unikający i zdezorganizowany).

Bezpieczny styl przywiązania

Jest to styl najczęściej spotykany. Ukazuje swobodę w bliskich relacjach i świadczy o zdrowiu emocjonalnym. Charakteryzuje się wrażliwością, empatią i gotowością do dostarczania opieki dziecku przez matkę. Opiera się na poczuciu bezpieczeństwa i zaufania oraz wierze w stałość i dostępność rodzica. Można zaobserwować stałą odpowiedź na komunikowane przez dziecko potrzeby oraz zaangażowanie i przyzwolenie na odkrywanie otaczającego je świata. Ponadto dziecko stale otrzymuje akceptację, bezwarunkową miłość oraz wsparcie przy wchodzeniu w relacje społeczne. W dorosłości objawia się to umiejętnością określania własnych emocji oraz radzeniem sobie z nimi, właściwym poczuciu własnej wartości oraz pewnością siebie. Styl ten pozwala na tworzenie zdrowych i trwałych związków partnerskich opartych na czułości, bliskości, akceptacji i zaufaniu. Ponadto osoba bez problemu nawiązuje kontakty społeczne, komunikuje swoje potrzeby i umiejętnie stawia granice. Osoby reprezentujący taki styl budowania więzi raczej nie potrzebują wizyt u ośrodkach pomocy psychologicznej. W sytuacjach kryzysowych mają zasoby do radzenia sobie z problemami lub potrafią poszukiwać wsparcia od innych ludzi z którymi mają relacje.

Psycholog i psychiatra w Warszawie lub Online - Centrum Probalans

Styl lękowo-ambiwalentny

Styl oparty na więzi nieufnej. Cechuje się brakiem stałości, ciepła i ciągłą obawą o stratę bliskiego opiekuna. Postawa rodzica jest niestabilna, a dziecko odczuwa narastającą niepewność oraz brak określonych zasad i reguł. Dodatkowo relacja opiekun-dziecko często opiera się na braku akceptacji i zainteresowania, co może prowadzić do doświadczania silnego lęku oraz problemów z chwilową separacją. W dorosłości osoba z tym stylem przywiązania może przejawiać skłonności do wyolbrzymiania różnych zachowań. Przykładem są ludzie z syndromem DDA, gdzie stabilność emocjonalna zależała od stanu trzeźwości opiekunów. Takie osoby stale poszukują bliskości i czułości w relacjach z innymi ludźmi, jednak ciągle czują się niedocenione, odsunięte oraz niewystarczająco dobre. Ponadto osoby ze stylem lękowo-ambiwalentnym charakteryzują się brakiem zaufania do partnera oraz ciągłą potrzebą zapewnień o uczuciach i zaangażowaniu. Związki partnerskie zazwyczaj są bardzo dynamiczne, burzliwe pełne emocji na początku pozytywnych, a z czasem mocno negatywnych. Osoby reprezentujące ten styl często ciepią na depresję, zaburzenia lękowe, zaniżone poczucie wartości, brak wiary we własne siły, mają skłonność do nałogów, zaburzeń odżywania. Osoby z takim stylem przywiązania potrzebują psychoterapii aby zbudować zaufanie do siebie i innych ludzi. Labilność emocjonalna doprowadza do kryzysów związkowych i konieczności korzystania z psychoterapii par.

Styl unikający

To kolejny z trzech stylów uformowanych na więzi nieufnej, charakteryzujący się doświadczaniem chłodu i sztywności oraz brakiem czułości, empatii i dostępności ze strony matki we wczesnym dzieciństwie. Dziecko przejawia brak zaufania do opiekuna, nie spodziewa się innej reakcji niż krytyka. Można zauważyć stale wstrzymywane emocje i uczucia, które w kulminacyjnym momencie mogą prowadzić do napadów złości i agresji. W dorosłości osoba z trudem angażuje się w długotrwałe relacje partnerskie, niechętnie dopuszcza do siebie innych oraz boi się wyrażania uczuć. Towarzyszy im ciągły strach przed odrzuceniem, brak zaufania w stosunku do partnera oraz potrzeba kontroli objawiająca się np. niszczącą związek zazdrością.

Psycholog i psychoterapeuta Warszawa w jednym miejscu

Styl zdezorganizowany

Ostatni styl oparty na więzi nieufnej – bardzo destrukcyjny. Przejawia się u dzieci doświadczających przemocy psychicznej lub fizycznej, zaniedbanych, żyjących w ciągłym strachu. Postawa rodzica świadczy o jego nieprzewidywalności oraz niespójności, co powoduje poczucie dezorientacji pomiędzy poczuciem bezpieczeństwa, a krzywdą. Dziecko nie potrafi poprawnie się komunikować oraz radzić sobie z problemami, opiekun stanowi często zagrożenie. W dorosłości osoby przejawiają zazwyczaj problemy ze stresem i koncentracją, są zlęknione i nieufne wobec innych. Doskwiera im częste uczucie bezradności, wchodzące w konflikt ze stałą potrzebą kontrolowania sytuacji. W dorosłości taki typ relacji z dzieckiem może skutkować zaburzeniami osobowości (osobowość borderline, narcystyczna) a także występowaniem wielu problemów emocjonalnych na czele z depresją.

Centrum Probalans - skuteczna terapia par i psycholog w Warszawie, również Online

Jeśli utożsamiasz się z którymś z trzech zaburzających stylów przywiązania opartych na więzi nieufnej, prawdopodobnie borykasz się z problemami emocjonalnymi: depresją, nerwicami, lękami. Prawdopodobnie również pielęgnujesz w sobie wzorce prowadzące każdą twoją relację do niepowodzenia. Pomoc psychologa i rozpoczęcie psychoterapii może zapoczątkować pracę nad budowaniem prawidłowej, bezpiecznej więzi ze sobą i otaczającym światem.

Rodzice powinni pamiętać, że relacje z dziećmi mają ogromny wpływ na rozwój ich osobowości, konstruktywną dorosłość i komfort życia. Nieprawidłowości w kontaktach z dzieckiem mogą prowadzić do wystąpienia nałogów, stanów lękowych lub depresyjnych, kryzysów w związkach oraz trudności w tworzeniu relacji społecznych. Jeśli jesteś rodzicem i nie wiesz jak wypracować poprawny styl komunikacji z dzieckiem zgłoś się do psychologa dziecięcego i zapewnij swojemu dziecku solidną podstawę na przyszłość!

Centrum probalans w Warszawie to kameralny zespół psychologów – psychoterapeutów oferujących skuteczną pomoc psychologiczną i psychoterapię w różnych nurtach psychoterapeutycznych w gabinetach w Warszawie oraz online.

 

Autorka: Agnieszka Brzostowska